نگاه دل
در راه عشق، عشق حجابی دوباره شد
گفتيم آب و آب، سرابی دوباره شد
محو عطش به نيل عطش می شود پديد
تاب عطش به حنجره آبي دوباره شد
گفتم دمی بخواب، كه مستی ز حد گذشت
چشمش به خواب رفت و شرابی دوباره شد
آمد كه من به خاك برم آب زندگی
آبادی ابد، به خرابی دوباره شد
ای يار، ما حكايت جانسوز لاله ايم
هر حرف داغ سينه كتابی دوباره شد
آن آب خوش كه زنده ی بيدار می نمود
مرداب مرگواره ی خوابی دوباره شد
ای دل فراز منظره ی هيچ جای توست
ديدی تو را وجود، حجابی دوباره شد؟
سید مهدی موسوی فاخر
هر روز یک شعر زیبا در وبلاگ شب شعرنو
پای درخت سیب
وبلاگ شب شعرنو
آئینه دار هیچ
چون بید سر به زیرم وچون ابر بی قرار
چون رود ناشکیبم و چون دود بی مدار
در اشتیاق ماندن یک لحظه در'خود'م
رؤیای آذرخشم و رگبار نوبهار
چون کوه دامن از همه ی دشت چیده ام
چون گرد رهسپارم وچون راه ماندگار
از عشق می سرایم و از رفتنی سترگ
احساسم از تلاطم ماندن در اضطرار
آرامش هزار سکوت است با دلم
غوغای بی نهایتم اما در این گذار
در کوچه های منتظرم سایه ای نرست
چون هیچ بی نشانم و چون باد بی دیار
در خود تنیده پیله ی تنهایی ام،ولی
در آرزوی رخصت پرواز از حصار
شور و شکوه عاشقی ام در سر است و،دل
ازلحظه های وسوسه لبریز انزجار
یک هیچ با هزار شگفتی ز هستی ام
یک هستی نشسته در این ره به انتظار
هستی اگرچه هستی خود را ز من گرفت:
آیینه دار هیچم وتمثیل انکسار
سید مهدی موسوی فاخر
هر روز یک شعر زیبا در وبلاگ شب شعرنو
عشق نوبرانه
ممنوعه نیست سیب تنت ای بهشت من
پیوند خورده عشق تو با سرنوشت من
از بوسه ام مرنج که زیبایی لبت
عذر موجهی است بر این کار زشت من!
این انحرافها که گناه من و تو نیست
حوا گذاشت خشت کجش زیر خشت من
شیطان بهانه بود برای هبوط ما
آمیخته است خاک زمین با سرشت من
این شعر هم بهاریه شد با حضور تو
ای عشق نوبرانه اردیبهشت من !!!
محمد رضا سالاریان
هر روز یک شعر زیبا در وبلاگ شب شعرنو
شک
كج شو اگر چنين به ثريا نمی‌شوی
چوپان قصه باش تو رسوا نمی‌شوی
سوراخ زندگاني اگر تنگ‌تر شده
جارو به دم ببند، در آن جا نمی‌شوی!
تا نقش و رنگ روی تو را نيك‌تر كند
آيينه را بكوب چو زيبا نمی‌شوی
رندانه ساده باش در اين شهر پرفريب
با يك الاغ كور كه ملا نمی‌شوی
شك كن به قصه‌های بيابانی كتاب
با اين جنون و عشق چو ليلا نمی‌شوی
فرهاد و بی ستون همه‌اش يك بهانه بود
شيرين بی‌نشان! تو كه شيدا نمی‌شوی
اين مشق‌های كهنه فريبی برای ماست
با آب و نان محض كه بابا نمی‌شوی
در گوشه‌های سرد خيابان انتظار
با يك سبد انار كه سارا نمی‌شوی
بايد كتاب و دفتر خود را رها كنيم
تصميم ساده‌ايست؛ تو كبری نمی‌شوی؟
بايد دوگانه‌روی* شد از دست روزگار
دهقان! در اين زمانه تو پيدا نمی شوی
* شاید هم: باید دوگانه‌سوز شد از دست روزگار!!
محمد کاظم فلاح مدواری
هر روز یک شعر زیبا در وبلاگ شب شعرنو
با سلام
از این پس وبلاگ شب شعرنو
جهت دیدن جدیدترین و زیبا ترین شعرها می توانید هر روز به وبلاگ شب شعرنو
با سپاس مدیریت وبلاگ شب شعر نو
دیدمت چشم تو جا در چشم‌های من گرفت
آن‌قَدَر بی‌اختیار این اتفاق افتاده که
در دلم چیزی فرو می‌ریزد آیا عشق نیست؟
من که هستم؟ او که نامش را نمی‌دانست و بعد
روزهای تیره و تاری که با خود داشتم
زنده‌ام تا در تنم هُرمِ نفسهای تو هست
مرحومه نجمه زارع
چون طفل که از خوردن داروست پریشان
ابرو به هم آورده و گیسو زده بر هم
مجموعه ی نا چیز من آشفته ی او باد
آرامش دریای مرا ریخته بر هم
با حوصله ی تنگ و دل تنگ چه سازم
علیرضا بدیع
اندوه تـــو شــــد وارد كاشـــــانه ام امشب
صد شكر خدا را كه نشسته است بشادی
من از نــــگه شــــــمــــع رخـت دیده ندوزم
بگشـــا لــب افسونگرت ای شــوخ پریچهر
ترســـــــم كه ســــــر كــوی ترا سیل بگیرد
یك جرعـــــه ی آن مســت كند هر دو جهانرا
شاید كه شكارم شـــود آن مرغ بهشـــتی
تا بر ســـــــر مـــن بگـــــذرد آن یار قدیمـی
امیـــــــد كه بر خیـــل غمـــش دست بیابد
از من بگریـــزیــد كه می خـورده ام امـــروز
بی حاصـلم از عــــمر گرانمایه فروغی
فروغی بسطامی
گرچه توفان شد و بی واهمه پركند مرا
آفرین بر نفسش! دست مریزاد به عشق!
بی‌خبر آمد و كرد از همه جا بی‌خبرم
تن سرمازده‌ام باغ شد و فروردین
جاده‌ها در شب تاریك به راه افتادند
تا به روزی كه... شب و جاده و آواز چه‌قدر؟
فاطمه سالاروند
مرا پیاده میکنی کنار وعده گاهمان
نگاهت را نمی خوانم نه با مایی نه بی مایی
گهی از خنده گلریزی مگر ای غنچه گلزاری ؟
چه می کوشی به طنازی که بر ابرو گره بندی
درون پیرهن داری تنی از آرزو خوشتر
گهی با من هم آغوشی گهی از ما گریزانی
لبت گر بی سخن باشد نگاهت صد زبان دارد
گهی از دیده پنهانی پریزادی پریرویی
به رخ گیسو فروریزی که دل ها را برانگیزی
چرا زلف سیاهت را حجاب چهره می سازی؟
زبانت را نمی دانم نه بی شوقی نه مشتاقی
مهدی سهیلی
امشب تمام عاشقان را دست به سر کن
بشکن سر من کاسه ها و کوزه ها را
گل های شمعدانی همه شکل تو هستند
تا طاق ابروی بت من تا به تا شد
تو میر عشقی عاشقان بسیار داری
یک چکه ماه افتاده بر یاد تو و وقت سحر
محمد صالح اعلا
شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید
طنین نام مرا موریانه خواهد خورد
دگر به منطق منسوخ مرگ می خندم
در انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم
مگر سماجت پولادی سکوت مرا
بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
قیصر امین پور
من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی
مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت
ذکرها گفتی و بر گفته ی خود خندیدی
بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست
دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت
قلب صد پاره ی من مهره ی صد دانه نبود
جمع کن : رشته ی ایمان دلم پاره شده ست
نغمه رضایی
این دل اگر كم است بگو سر بیاورم
خیلی خلاصه عرض كنم: دوست دارمت
از كتف آشیانه ای خود برای تو
از هم فرو مپاش، برای بنای تو
وقتش رسیده این غزل نیمه سوز را
سید مهدی موسوی قمی
می روم شاید كمی حال شما بهتر شود
از چه می ترسی ؟ برو دیوانگی های مرا
می روم، دیگر نمی خواهم برای هیچ كس
باید این بازنده هربار- جان عاشقم-
ماندنم بیهوده است، امكان ندارد هیچ وقت
شیرین خسروی
اندوه تـــو شــــد وارد كاشـــــانه ام امشب
صد شكر خدا را كه نشسته است بشادی
من از نــــگه شــــــمــــع رخـت دیده ندوزم
بگشـــا لــب افسونگرت ای شــوخ پریچهر
ترســـــــم كه ســــــر كــوی ترا سیل بگیرد
یك جرعـــــه ی آن مســت كند هر دو جهانرا
شاید كه شكارم شـــود آن مرغ بهشـــتی
تا بر ســـــــر مـــن بگـــــذرد آن یار قدیمـی
امیـــــــد كه بر خیـــل غمـــش دست بیابد
از من بگریـــزیــد كه می خـورده ام امـــروز
بی حاصـلم از عــــمر گرانمایه فروغی
فروغی بسطامی
گرچه توفان شد و بی واهمه پركند مرا
آفرین بر نفسش! دست مریزاد به عشق!
بی‌خبر آمد و كرد از همه جا بی‌خبرم
تن سرمازده‌ام باغ شد و فروردین
جاده‌ها در شب تاریك به راه افتادند
تا به روزی كه... شب و جاده و آواز چه‌قدر؟
فاطمه سالاروند
مرا پیاده میکنی کنار وعده گاهمان
امشب تمام عاشقان را دست به سر کن
بشکن سر من کاسه ها و کوزه ها را
گل های شمعدانی همه شکل تو هستند
تا طاق ابروی بت من تا به تا شد
تو میر عشقی عاشقان بسیار داری
یک چکه ماه افتاده بر یاد تو و وقت سحر
محمد صالح اعلا
شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید
طنین نام مرا موریانه خواهد خورد
دگر به منطق منسوخ مرگ می خندم
در انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم
مگر سماجت پولادی سکوت مرا
بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
قیصر امین پور
من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی
مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت
ذکرها گفتی و بر گفته ی خود خندیدی
بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست
دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت
قلب صد پاره ی من مهره ی صد دانه نبود
جمع کن : رشته ی ایمان دلم پاره شده ست
نغمه رضایی
این دل اگر كم است بگو سر بیاورم
خیلی خلاصه عرض كنم: دوست دارمت
از كتف آشیانه ای خود برای تو
از هم فرو مپاش، برای بنای تو
وقتش رسیده این غزل نیمه سوز را
سید مهدی موسوی قمی
می روم شاید كمی حال شما بهتر شود
از چه می ترسی ؟ برو دیوانگی های مرا
می روم، دیگر نمی خواهم برای هیچ كس
باید این بازنده هربار- جان عاشقم-
ماندنم بیهوده است، امكان ندارد هیچ وقت
شیرین خسروی
چنان داغ دل , داغ دل دیده ام
به هر جا چمن در چمن , گل به گل
کدامین چمن را گل از گل شکفت
به بوی تو,تنها به بوی تو بود
دلم را به هر آب و آتش زدم
همه هفت بندم همین یک نواست
ز راز دلم باد بویی نبرد
ز باغ دلم یک بغل پر غزل
قیصر امین پور
شده از گریه شود خیس شبی زیر سرت ؟
زیر سر خیس شد از گریه و زاری امشب
بی تو دیگر شب و روزم همه تلخ است و حزین
هیچکس تاب نیاورد کنارم نفسی
بجز از عشق نخواهم به خدا چیز دگر ساسان مظهری
به شب و پنجره بسپار كه بر می گردم
بس كن این سر زنش "رفتی و بد كردی" را
دو سه روزی هم - اگر چند - تحمل سخت است
بین ما پیشترك هر سخنی بود گذشت
گفته بودی دو سحر چشم به راهم بودی
پرده ی تیره ی آن پنجره ها را بردار
پشت در را اگر انداخته ای حرفی نیست
امید مهدی نژاد
چرا زهم بگریزیم؟ راه مان که یکی ست
چرا زهم بگریزیم، دستِ کم یک عمر
اگر سپیدی روزی تو، من سیاهی شب
تو از سلاله لیلی، من از تبار جنون
من وتو هردو به دیوار ومرز معترضیم
اگر چه رابطه هامان کمی کدر شده است
محمد سلمانی
بعد از تو سرد و خسته و ساکت تمام روز...
هی فکر میکنم به تو و خیره میشود
زردند گونه‌های من و خاک می‌خورد
در این اتاق، بعدِ تو تکرار میشود
گهگاه می‌زند به سرم درد دل کنم
«من» بی «تو» مرده‌ای متحرّک تمام شب...
نجمه زارع
گرگ سیاه چشم تو، دل را درید و رفت
وابسته شد درخت به بال پرنده ای
گفتم که کاش مثل تو پروانه می شدم
عمری کنار جاده به پایش نشستم و
خود را اسیر میله ی تن کرد یک قفس
چندین غزل به شوق برایش سرودم و
زهرا السادات ضرابی
من را به شکل آدم تنهای دیگری تبعید کرده اند به دنیای دیگری
تا اینکه یک غروب همین چند وقت پیش تو آمدی به هیئت حوای دیگری
ای عشق مدتی است دلم غرق لذت است بخشیده ای به درد تو معنای دیگری
با خلق تو گذاشت خدا جن و انس را ناکام در جواب معمای دیگری
عمری است در غزل سخن از حسن یوسف است دیگر رسیده نوبت زیبای دیگری
اینبار چند میوه ی نارنج لازم است؟ در من حلول کرده زلیخای دیگری
پایان قصه هیچکسی جز من و تو نیست اینبار من کنار توام جای دیگری
گفتی که شعرهام شبیه گذشته نیست طبعم رسیده است به امضای دیگری
محمد رفیعی
خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد نخواست او به منِ خسته بی‌گمان برسد
شکنجه بیشتر از این که پیش چشمِ خودت کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد
چه میکنی؟ اگر او را که خواستی یک عمر به‌راحتی کسی از راه ناگهان برسد،
رها کنی برود از دلت جدا باشد به آنکه دوست‌تَرَش داشته به آن برسد
رها کنی بروند و دو تا پرنده شوند خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
گلایه‌ای نکنی بغض خویش را بخوری که هق! هق!... تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که... نه! نفرین نمی‌کنم... نکند به او ـ که عاشق او بوده‌ام ـ زیان برسد
خدا کند فقط این عشق از سرم برود خدا کند که فقط زود آن زمان برسد
نجمه زارع
به روز واقعه بردار ابروانت را برای دلبری آماده کن کمانت را
نگاه من پی معماری نوین تنت به کشف آمده تاریخ باستانت را
رسیده تا کمرت گیسوان و می ترسم میان خرمن مو گم کنم میانت را
ندیده وصل طلب کردم! این زمان چه کنم؟ علی الخصوص که دیدم تن جوانت را
من از دهان تو در حیرتم که از تنگی خدا چگونه میانش دمیده جانت را؟!
به یمن چشم تو شاعر شدن که آسان است منم پیامبری راستین، زمانت را
دو آیه آینه بر من بخوان! که تذکره ها رسانده اند به جبریل دودمانت را
گرفته ام به غزل پیشی از چکاوک ها تو نیز در عوضش غنچه کن دهانت را!
علیرضا بدیع
گاهی پر از نیازم ، گاهی بت صبوری
روزی پرنده ای با حال و هوای پرواز
دلگرم ساز باران، گاهی گل بهارم
گاهی دلم هوای یك شعر و یك ترانه
گاهی در آسمانم صدها ستاره دارم
گاهی خدای عشقم از بس كه پُرامیدم
گاهی بهار احساس، سرزنده از نگاهی
گاهی رسیده بر من صدها گل بهانه
گاهی به پای این دل تا انتها نشینم
این روزگار صدرنگ، صدها ترانه دارد
هر قصه ای سراسر درگیر تلخ و شیرین
نرگس عینی
هرگز گِرِهَت از غزلم واشدنی نیست
ابوالفضل صمدی
گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
قیصر امین‌پور
این که دل‌تنگ توام اقرار می‌خواهد مگر؟
مهدی مظاهری
بی‌تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها
تا چه پیش آید برای من! نمی‌دانم هنوز...
غیرمعمولی‌ست رفتار من و شک کرده است
نامه‌هایت، عکس‌هایت، خاطرات کهنه‌ات
می‌روم هرچند بعد از تو برایم هیچ‌چیز... مرحومه نجمه زارع
تماشایی ترین تصویر دنیا می شوی گاهی
حضور گاهگاهت بازی خورشید با ابر است
به ما تا می رسی کج می کنی یکباره راهت را
دلت پاک است اما با تمام سادگیهایت
تو را از سرخی سیب غزلهایم گریزی نیست
مهدی عابدی
به وبلاگ شب شعر نو خوش آمدید در این وبلاگ به سلیقه نویسنده بهترین شعر سایت شعرنو روزانه انتخاب میشود و در صورت امکان نقدی گذرا بر آن میشود انتخاب یک شعر از خوبیهای شعر سایر شاعران عزیز که در همان روز شعری بر روی سایت شعر نو دارند کم نخواهد کرد چرا که فقط یک انتخاب و سلیقه است. وانتخاب یک شعر به معنای بی نقص بودن آن و ناقص بودن سایر اشعار همان روز نیست.در صورت تمایل به همکاری پیغام بگذارید.
ما را از نظرات ارزشمند خود بی بهره نگذارید.
با تشکر
